Οι δίπνοοι, επίσης γνωστοί ως salamanderfish, είναι ψάρια του γλυκού νερού περισσότερο γνωστά για την ικανότητά τους να ζουν στη γη, χωρίς νερό, επί μήνες, και μερικές φορές ακόμα και για χρόνια. Όπως το όνομά τους δηλώνει, έχουν ένα ιδιαίτερα εξελιγμένο αναπνευστικό σύστημα λαμβάνοντας κατ ‘ευθείαν ξυγόνο από τον αέρα, ακριβώς όπως τα ζώα.
Στην πραγματικότητα, ορισμένα είδη δίπνοων είναι τόσο συνηθισμένα να αναπνέουν που χάνουν σιγά-σιγά τη λειτουργία στα βράγχια τους. Αν και εξακολουθούν να ζουν στο νερό, πρέπει να έρχονται τακτικά στην επιφάνεια για αέρα. Τα ψάρια αυτά μπορούν ακόμα και να πνιγούν αν αν μείνουν στο νερό για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οι δίπνοοι έχουν επιμήκη σώματα, όπως τα χέλια, και γενικά ζουν στα ρηχά νερά, σε βάλτους τα έλη, αλλά και σε μεγαλύτερες λίμνες. Στο νερό συμπεριφέρεται σαν οποιαδήποτε άλλα ψάρια, κολυμπούν και τρώνε μικρά ψάρια και μαλακόστρακα στους πυθμένες των λιμνών. Αλλά όταν είναι στην ξηρά, ανοίγουν λαγούμια βαθιά στη λάσπη, σκάβοντας με στο στόμα τους.
Όταν φτάσουν σε ένα ικανοποιητικό βάθος, θα σταματήσουν το σκάψιμο και να θα εκκρίνουν μια ουσία που δημιουργεί ένα προστατευτικό κουκούλι γύρω τους. Μόνο το στόμα τους μένει εκτεθειμένο για την αναπνοή. Πέφτουν τότε σε χειμερία νάρκη και μόλις το νερό μαλακώσει τη λάσπη, οι δίπνοοι θα ξεγλιστρήσουν από το λαγούμι τους. Μάλιστα, πολλές φορές μένουν εκεί μέχρι και 4 χρόνια.
perierga.gr
Στην πραγματικότητα, ορισμένα είδη δίπνοων είναι τόσο συνηθισμένα να αναπνέουν που χάνουν σιγά-σιγά τη λειτουργία στα βράγχια τους. Αν και εξακολουθούν να ζουν στο νερό, πρέπει να έρχονται τακτικά στην επιφάνεια για αέρα. Τα ψάρια αυτά μπορούν ακόμα και να πνιγούν αν αν μείνουν στο νερό για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οι δίπνοοι έχουν επιμήκη σώματα, όπως τα χέλια, και γενικά ζουν στα ρηχά νερά, σε βάλτους τα έλη, αλλά και σε μεγαλύτερες λίμνες. Στο νερό συμπεριφέρεται σαν οποιαδήποτε άλλα ψάρια, κολυμπούν και τρώνε μικρά ψάρια και μαλακόστρακα στους πυθμένες των λιμνών. Αλλά όταν είναι στην ξηρά, ανοίγουν λαγούμια βαθιά στη λάσπη, σκάβοντας με στο στόμα τους.
Όταν φτάσουν σε ένα ικανοποιητικό βάθος, θα σταματήσουν το σκάψιμο και να θα εκκρίνουν μια ουσία που δημιουργεί ένα προστατευτικό κουκούλι γύρω τους. Μόνο το στόμα τους μένει εκτεθειμένο για την αναπνοή. Πέφτουν τότε σε χειμερία νάρκη και μόλις το νερό μαλακώσει τη λάσπη, οι δίπνοοι θα ξεγλιστρήσουν από το λαγούμι τους. Μάλιστα, πολλές φορές μένουν εκεί μέχρι και 4 χρόνια.
perierga.gr